Kumarhaneler, hâlihazırda müşteri çekme potansiyeli yüksek yerler olsalar da daima olarak daha fazlasını isterler ve bu noktada insan psikolojisini bile etkileyecek atılımlar yaparlar. A’dan Z’ye her şey, insanların burada daha fazla vakit geçirmesi için düşünülmüştür.
Ancak kumarhane içinde attığımız adımların bu stratejilerle nasıl bir bağlantısı olabilir?
Kumarhaneler, birçok stratejinin hâkim olduğu yerlerdir.
Örneğin kumarhanelerde herhangi bir saat ya da pencere görmek mümkün değildir. Bunun sebebi, insanların vaktin nasıl geçtiğini anlamamalarını sağlamak ve tabiri caizse gecelerini gündüze katmaktır. Vakit kavramını yitiren oyuncular, çok daha fazla kumar oynayacaktır.
Aslında bu ve bunun üzere kumarhane hilelerinin yaratıcısının, eski bir kumar bağımlısı olan Bill Friedman olduğu söylenebilir. Friedman, hayatının bir noktasında kumar oynama alışkanlığına son verse de yıllar sonra daha fazla insanın kumar bağımlısı olmasına sebep olan bir kitap kaleme alır.
“Designing Casinos to Dominate the Competition” (Rekabette Üstünlük Sağlayacak Kumarhaneler Tasarlamak) isimli bu kitap, bu bitirimhaneye dair birçok ipucu verir.
Bill Friedman şimdilerde bile alınıp okunması mümkün olan ve 630 sayfayı bulan satırlarında, insanları kumarhanelere çekmek için en düzgün usulleri anlatır. Zira kendisi yıllarca bu yerlerden çıkmamış ve kumarhanelerin insanları nasıl ağına düşürdüğünü yakından gözlemleme fırsatı bulmuştur.
Burada genel fikir; kumarhanelerin, kumarbazları tüm makinelere odaklanması için yönlendirmek ve bu yerleri, çok oyunculu ve kolay alanlardan oluşturmaktır.
Gelelim kumarhanelerde 90 derecelik bir açıyla dönüşün neden mümkün olmadığına.
Friedman’ın 13 temel prensibin içinde 4.sü olan dönüş kuralı, kumarbazların bu yerler içinde keskin bir dönüş yapamamasına yöneliktir. Şaşırtan bir halde kumarhanelerin içi, kıvrımlı koridor ve dönüşlerle tasarlanmıştır.
Birçok kumarhane, oyuncuları 90 derecelik açıyla dönmek zorunda bırakmaktan kaçınır zira dik açılı bir dönüş, insanları beyinlerinin karar verme kısımlarını harekete geçirmeye yani durup yaptıkları şey üzerinde düşünmeye zorlar.
Kumarhaneler de elbette o an yapılan şey üzerinde baş yorulmasını istemez ve bir bakıma insanları yönlendirmek ister. Çıkış kapısına değil, öteki bir oyun makinesine!
Friedman, kitabında bir kumarhanenin girişini sağa keskin bir dönüşten, kavisli bir dönüşle değiştirdiğini tabir eder. Böylelikle bu kumarhaneye giren konuk sayısı iki katına çıkar ve vakitle tüm kumarhaneler bu dizaynı benimsemeye başlar.
Ancak Bill Friedman, kumarhanenin öbür iç dizaynlarına yönelik görüşlerinde yanılır. Ona nazaran bu yerler alçak tavanlardan, küçük odalardan ve sade bir dekorasyondan oluşmalıdır.
Fakat kumarhane dizaynlarının ardındaki öncü Roger Thomas, Friedman’ın bu fikrinin kumarhaneleri sıkışık ve yakışıksız bir hâle getirdiğini ve bu biçimde insanların, bu yerlerde çok daha az vakit geçireceğini düşünür.
Thomas; geniş odalı, yüksek tavanlı ve dizaynı şıkır şıkır olan bir kumarhane inşa eder ve hedefine da ulaşır. Bu dizaynla Las Vegas tarihinde ortalama bir kumarhanenin 4 katı kadar çıkar elde eder ve bu fikirden hareketle günümüz kumarhaneleri de bu konseptte tasarlanmaya başlar.
Özetle kumarhaneler her ne kadar mantığı gereği insanları çeken yerler olsalar da daha fazla kâr elde edebilmek ve insanları oyunlara daha fazla bağımlı kılabilmek ismine çeşitli stratejiler geliştirir. Yani attığınız adımların açısı bile sizi yönlendirmek ismine oldukça büyük bir kıymete sahiptir.
Kumarhanelere dair öteki içeriklerimiz:
Kaynak; https://www.webtekno.com/kumarhane-90-derecelik-donus-nedeni-h138764.html
