İsviçre’ye binlerce tavuk başının yağmasının arkasında yatan enteresan kıssayı, ne kadar düşünürseniz düşünün varsayım etmesi neredeyse imkânsız!
Gelin, öğrendikten sonra “Çok mantıklıymış!” diyeceğiniz bu büyük gizemi birlikte çözelim.
O periyotlar, Avrupa’nın gayret etmesi gereken birden çok mevzu vardı.
Bir vakitler Avrupa’da patlak veren tek şey savaşlar değildi. Kuduz salgını da baş göstermişti. Hastalık, kızıl tilkiler tarafından taşınmıştı ve evcil hayvanlara da yayılmıştı. Doğal oradan da insanlara geçiyordu ve aşı olmadıkları sürece mevt kaçınılmazdı.
Kuduz, 1967 yılında İsviçre’yi vurduğunda pek çok tahlil denendi ama neredeyse hepsi başarısızlıkla sonuçlandı. Yetkililer, tilkileri tüfekle vurmak ya da zehirlemek üzere acımasız yöntemler kullanmıştı. Onları toplayıp aşıladıktan sonra tabiata geri salmayı da denediler ama bu sürecin maliyetini karşılayamıyorlardı.
Şırıngalı tuzaklarda deva aramışlardı.
Daha sonra Amerika Birleşik Devletleri’nde yeni bir fikir ortaya atıldı: “Vac-Trap (Aşı Tuzağı)”. Yerlere aşı tuzakları yerleştiriliyordu ve hayvan ona bastığında gizli bir şırıngaya sahip yaylı düzenek devreye giriyordu.
Bu sistem bir nebze işe yarasa da tamamen başa çıkmak için yetersiz kaldı. Üstelik tabiat severler yürüyüş yaparken kazara bu iğnelere basıyordu.
Başka bir fikir devreye girmişti: İçinde aşı olan yemler.
Yumurtalar, köpek bisküvileri, sütlü mısır unları, sosisler… Hepsini aşılayıp tilkilere yedirmeye çalıştılar lakin hayvanlar bunları o kadar çok seviyordu ki daha sonra yemek üzere saklıyorlardı. Böylelikle aşı da vakitle tesirini kaybediyordu.
Bilim insanlarının aklına bu fikrin nasıl geldiğini bilmiyoruz ancak etkili bir usul bulmuşlardı. O da tavuk başlarıydı. Çok geçmeden, İsviçre ormanlarına tavuk başları yağmaya başladı. Helikopterlerle tavuk başları atılıyor, binlerce tavuk başından güvenlik duvarları yapılıyordu.
Kuduz bu biçimde denetim altına alınmıştı.
En az 50.000 tavuk başının kullanıldığı bu metot sayesinde İsviçre, kuduzdan kurtuldu. Sonrasında ise kuduzla başa çıkmak için Almanya’da çok daha yeterli yemler üretildi ve bunlar kullanılmaya başlandı.
