Tokalaşmak/el sıkışmak, insanlarla olan etkileşimimizin eyleme dökülmesi. Anlaştığımızı gösterirken, iş bağlarken, yeni biriyle tanışırken, selamlaşırken… Otomatik olarak birbirimizin elini sıkıyoruz.
Peki neden özellikle bu hareket? Neden el sıkışmayı ortak bir anlaşma hareketi hâline getirdik? Hazırsanız geçmiş dönemlere doğru bir yolculuğa çıkalım.
Barışın ve sadakatin temsili.
Antik dünyada el sıkışmak; mezar taşlarında, taş levhalarda, dekorlarda görülebiliyor. Antik Yunan döneminde ise iki insan arasındaki barışın, silah taşınmadığının sembolüydü.
Orta Çağ’da şövalyeler birbirinin kolunu sallayarak gizli silahları ortaya çıkarmaya çalışırdı. Yani bir barış hareketi olarak ortaya çıktığı düşünülüyor. Ayrıca eğilmekten daha eşitlikçi bir hareket olarak kabul ediliyordu.
El sıkışmanın Amerika’da yaygınlaşması ise bir Hristiyan tarikatı olan Quakerlar ile başladı. Hiyerarşiden ve sosyal rütbeden uzak, demokratik bir hareket olarak görülüyordu. Makamlarından bağımsız olarak herkes birbiriyle el sıkışıyordu.
Evrimimizin bile bir sembolü.
Kökeni her ne olursa olsun, Texas Üniversitesi Psikoloji Profesörü Cristine Legare’a göre tokalaşmak, insanların dokunmaya önem veren sosyal hayvanlar olarak evrilmesinin bir sembolü. İnsanlara en yakın canlılar olan şempanzelerde de avuç içiyle dokunma hareketine rastlanabiliyor.
Hatırlarsanız Covid-19 döneminde el sıkışamamak hepimize ne kadar zor gelmişti. Hatta yerini doldurmak için çeşitli hareketler bile geliştirmiştik. Bu bile, el sıkışmanın hayatımızdaki öneminin büyüklüğünü kanıtlar nitelikte.
