Köpeklerin sert zeminde yürürken çıkardığı “tık tık” sesini hayal edin. Şimdi, aynı zeminde yürüyen bir kediyi düşünün, fark bariz değil mi? Kedi tamamen sessiz hareket eder.
Bu farklılığın cevabı, köpekler ve kedilerin tırnaklarını nasıl kullandıklarında saklı.
Kediler, tırnaklarını avlarına saldırmak için kullanırlar.
Calgary Üniversitesi’nden evrimsel biyolog Anthony Russell’a göre kediler, ön tırnaklarını avlarını yakalamak ve tutmak için; arka tırnaklarını ise avlarının karınlarını yırtmak için kullanırlar.
Kedilerin tırnaklarını keskin tutmaları gerekir çünkü bir sonraki öğünlerini güvence altına almaları için şarttır. Tırnakları sürekli dışarıda olsaydı, zeminde sürtünerek körelebilirlerdi. Yani Tırnaklarını geri çekmelerinin nedeni, tırnakları gerçekten keskin tutmaktır.
Peki ya köpekler neden tırnaklarını içeri çekemez?
Köpekler ise sosyal avcılardır. Büyük hayvanları avlamak için gruplar hâlinde çalışırlar ve avlarını uzun mesafelerde yorarlar.
Bu nedenle köpeklerin tırnaklarını avlarını tutmak için keskin tutmalarına gerek yoktur. Yine de köpeklerin tırnakları tamamen işlevsiz değildir. Köpeklerin tırnakları, yere tutunmalarına ve hızlı yön değiştirmelerine yardımcı oluyor. Kısaca çekiş ve manevra kabiliyeti sağlıyor diyebiliriz.
Çitalar hariç çoğu kedi koşarken tırnaklarını kullanmaz.
Çitalar, avlarını daha hızlı ve uzun mesafelerde kovalayabilmek için tırnaklarını daha az geri çekilebilir hâle getirmiştir.
Yani her şey evrimsel adaptasyonların ve avlanma stratejilerinin bir sonucudur. Tırnaklarını içeri çekemeyen köpekler, sosyal avcılar olarak dayanıklılık ve iş birliği gerektiren stratejiler geliştirirken; kediler, tek başlarına avlanmak için keskin tırnaklarını saklama yeteneğini geliştirmiştir.
